Wyimaginowani

„Rzuć monetę, rzuć monetę” – dźwięczy w głowie. Podziel się ze mną, a pokażę ci lepszy świat.

Żyjesz w wyimaginowanym świecie, pod wyimaginowanym niebem gwiazd, w wyimaginowanej prawdzie, z wyimaginowanymi ludźmi… i jesteś sam.

 Uważaj, komu ufasz, z kim przestajesz. Gdzie prawda, a gdzie fałsz? Czy prawda to prawda, czy fałsz to fałsz? A może prawda to fałsz, a fałsz to prawda? 

Podaj mi dłoń i przeprowadź na drugi brzeg, gdzie nie ma fałszu w koronie. Gdzie miłość to nie puste słowo bez pokrycia i znaczy dobro dla wszystkich bez wyjątku, gdzie miłości do drugiego człowieka nie przysłania miłość do mamony… Tylko że takiego miejsca chyba nie ma?

 Owszem, jest!

Więc zabierz mnie tam.

Bądź gotowa, a kiedy noc okryje miasto i wyimaginowany księżyc i gwiazdy oświetlą drogę, do krainy szczęśliwości zaprowadzi cię „zaczarowana dorożka,  zaczarowany dorożkarz, zaczarowany koń…„